Martijn van IJzendoorn op tandvlees naar titel
Geplaatst in AD/Haagsche Courant. Foto: www.ekjeugddammen.nl
Het mooiste compliment kwam uit de mond van Rik Keurentjes. Het kwam erop neer dat de bondstrainer – zelf een verdienstelijk subtopper – vond dat Martijn van IJzendoorn nu al beter damde dan hijzelf. De maatstaf: de partijen op het EK cadetten in Tallinn waar het veertienjarige Wateringse supertalent eindelijk weer eens een Europese titel in de wacht wist te slepen. Het leverde hem tevens – na pas vijf jaar dammen – al de titel van federaal meester (MF) op.
‘Ik dacht: Nee, het zal toch niet weer?!’
Van IJzendoorn had een bliksemstart, was diktevreden over zijn eerste zes partijen (‘Al liet ik tegen de Wit-Rus Aleksej Kunitsa wel een punt liggen’) maar kwam op zijn tandvlees nog net winnend over de streep. ‘De laatste drie partijen gingen nogal stroef en waren van een beetje laag niveau. Ik maakte onnodige fouten, slaagde er niet in lekker m’n eigen spel te spelen en had last van de zenuwen. Ik dacht: Nee, het zal toch niet weer?!’ Zijn gedachten gingen terug naar het EK pupillen in 2009 in Beilen toen hij in de laatste ronde een bijna zekere titel verloren zag gaan en huilend bij zijn ouders op schoot moest worden getroost. Ook op het WK aspiranten en het EK pupillen ging het een jaar later op de slotdag toch nog fout, terwijl hij vorig jaar op het NK aspiranten nipt met de schrik vrij kwam.
In de Estse hoofdstad wogen de laatste loodjes tegen Anton Permyakov het zwaarst. Bij winst was de Rus kampioen maar het werd ‘een hele benauwde remise’. Martijn van IJzendoorn voelde niet alleen het gewicht van de partij op zijn schouders maar liet zich ook te veel afleiden door de verrichtingen van zijn grootste concurrent Alessio Scaggiante. ‘Zijn tegenstander, de Let Leonids Cilevics speelde belachelijk slecht en stond een aantal keren straal verloren. Ik dacht: ‘daar gaat m’n titel’ maar wonder boven wonder werd het toch nog remise’. Waardoor de titel niet naar Italië maar naar Wateringen ging.
Toetje
Dat Cilevics hem een dag later bij het sneldammen een punt voorbleef vond hij alleen maar jammer. ‘De belangrijkste titel was voor mij’. Martijn van IJzendoorn keerde pas gistermiddag in het ouderlijk huis terug. Als toetje pakte hij in Tallinn ook nog even het EK blitz mee, waar hij vooral genoot van zijn optreden tussen de vele wereldtoppers. ‘Ik heb heel veel hele leuke partijen gespeeld en de slechtste standen gewonnen en de gewonnen standen remise laten lopen of zelfs verloren. Maar toch nog m’n gemiddelde gescoord’.
Met zijn Goudse club Damlust maakt hij volgende maand zijn debuut in de ereklasse. In het najaar aast hij in Ulaan-Bator (Mongolië) als cadet op zijn eerste wereldtitel en in december is hij in Polen van de partij op het WK junioren. Daar kan hij een topjaar nóg meer cachet geven. ‘Ik groei nog steeds door. Daardoor is en blijft mijn ultieme doel eens wereldkampioen te worden’.